امام خمینی (ره) که چهاردهمین سال دوره محکومیتش را در عراق طی می کرد و تا آن زمان هیچ عکسی از او در روزنامه های عصر پهلوی چاپ نشده بود، یکباره روی صفحه اول کیهان رفت و بزرگترین تیتر و عکس را به خود اختصاص داد.

در میانه سال‌های تبعید رهبر نهضت اسلامی ایران به نجف‌ اشرف، یک واقعه خونین کارگری در سکوت مطلق خبری اتفاق افتاد. کارگران جهان چیت کرج که برای اولین بار در اعتراض به ساعات طولانی کار و دستمزد پایین در سال ۱۳۴۵ اعتصاب کرده بودند و حرف‌شان به جایی نرسیده بود، برای بار دوم در سال ۱۳۵۰ اعتصاب کردند و اعتصاب‌شان این بار به اعتراض خیابانی تبدیل شد و افسران و سربازان ژانداری کرج نیز سه روز قبل از روز جهانی کارگر در پاسخ، آنان را در منطقه کاروان سنگی وردآورد کرج به رگبار بستند.

رهبر کبیر انقلاب اسلامی دو ماه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ابتکاری، حساب شماره ۱۰۰ را در بانک ملی افتتاح و اعلام کردند: «این از حداقل حقوق هر فرد است که باید مسکن داشته باشد. ‌ مشکل زمین باید حل شود… . در رژیم منفور پهلوی مسئله «مسکن» یکی از مصیبت‌بارترین مشکلات اجتماعی مردم ما بود. بسیاری از مردم در اسارت تهیۀ یک قطعه زمین و داشتن یک لانه بودند و چه بسا تمام عمرشان را زیر بار بانکها و سودجویان و غارتگران به سر می‌بردند تا بتوانند پناهگاهی را برای خود و فرزندان‌شان دست و پا کنند … و این میراث شوم برای ملت ما باقی مانده و اکنون جامعۀ ما با چنین مصیبتی دست به گریبان است.»