حفظ زنگزور از نان شب واجب‌تر است

بزرگنمایی تصویر

سروش زادعلی پژوهشگر مسائل ایران؛ کریدور زنگزور یکی از گذرگاه‌های حیاطی شمال کشور است که نقش تعیین کننده بی بدیلی در ارتباط با اروپا برای کشور ما دارد و در طول تاریخ نیز به عنوان یکی از محور‌های ترانزیتی و مواصلاتی بسیار مهم برای کشور ما بوده است این کریدور هر چه برای ارمنستان ارزشمند باشد چند برابر بیشتر برای کشور ما ارزشمند است و اطمینان در حفظ، پایداری و مالکیت مستمر بر آن از نان شب برای ما اهمیت بیشتری دارد.
در جنگ دوم قره باغ بسیاری از کارشناسان سیاسی و نظامی با این استدلال که تسخیر قره باغ زمینه ساز جنگی دوباره برای تصرف کریدور زنگزور از طرف جمهوری جعلی باکو خواهد شد پیشنهاد دادند که جمهوری اسلامی ایران باید در چهارچوب منافع ملی از ارمنستان حمایت نظامی کند، اما در نهایت این حمایت صورت نپذیرفت و جمهوری جعلی باکو قره باغ را تصرف کرد و همانگونه که پیش بینی می‌شد حال ادعای تصرف کریدور زنگزور را می‌کند و زمینه سازی برای حمله به آن را آغاز کرده است، اگر این کریدور را جمهوری جعلی باکو تصرف کند با توجه به پیشینه و شناختی که از نیات پلید رهبران آن داریم پل ارتباطی، صادرات و واردات کشور به اروپا در میان مدت و بلند مدت قطع یا دچار مشکلات عدیده‌ای خواهد شد و سطح توسعه اقتصادی از بین میرود، به دنبال آن مشکلات اقتصادی کشور بیشتر خواهد شد همچنین سطح قدرت بازدارندگی سیاسی و نظامی کشور تنزل پیدا خواهد کرد، این مسئله دشمنان را برای چنگ اندازی به کشور وقیح خواهد کرد.
کریدور زنگزور به اندازه یک استان از استان‌های ایران عزیزمان اهمیت دارد و حمله به آن حمله به مرز‌های میهنمان است، نظام باید از  تمام ابزار‌های دیپلماتیک و نظامی خود جهت حفظ، تثبیت ومالکیت کریدور زنگزور استفاده کند.
در طول سیصد سال گذشته بخش‌های زیادی از ایرانشهر جدا شده است که هر کدام زخم عمیقی بر پیکره ایران عزیزمان بوده است و ما به عنوان میراث داران کشور باید از تکرار چنین ننگی جلوگیری کنیم، حال که قدرت نظامی کشور به بلوغ رسیده است نباید به هیچ کشوری اجازه داد به مرز‌های کشورمان تعدی کند، می‌بایست در یک بسته ده ساله مشکلات اقتصادی کشور را حل و به توسعه اقتصادی جهت رفاه اقتصادی اجتماعی شهروندانمان دست پیدا کنیم، همچنین با تاکید بر گفتمان ملی گرایی و تلفیق آن با گفتمان شیعی جهت اشتراک با ملت‌های مسلمان منطقه با نهادینه کردن این گفتمان مشترک در نهاد‌های فرهنگ ساز از دوران کودکی تا بزرگسالی در مهدکودک، مدرسه، دانشگاه، صدا و سیما و.. خودمان را آماده اصلاحات سرزمینی و بازپس گیری سرزمین‌های جدا شده از کشورمان کنیم و در یک بزرگ بازگشت تمدنی نقش تعیین کننده خودمان را به عنوان اصلی‌ترین تمدن غرب آسیا در صحنه بین الملل ایفا کنیم.