چهارشنبه, ۱۰ مرداد ۱۴۰۳ /
با شروع گمانه‌زنی‌ها درباره انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، چهره‌هایی از اهالی فرهنگ و هنر در یادداشت‌هایی به حمایت از سید مجتبی حسینی و تایید عملکرد او در سمت‌های مختلف پرداختند.
به گزارش ایلنا، غلامحسین امیرخانی رییس شورای ارزشیابی هنری انجمن خوشنویسان ایران در یادداشتی برای حمایت از سید مجتبی حسینی نوشت:
شد آن که اهلِ نظر بر کناره می‌رفتند
زیبایی به هزار جلوه تجلی می یابد و هنر به هزاران لون ترقیم و ترسیم هندسه ی عشق و شیدایی را فراروی مشتاقان بر دیوار خاطره های جاودانه می آوریزد ، آنگاه که هنرشناس و هنروری گرانقدر کلیه گنجانه ی زیبایی و آفرین را در دست می گیرد.
هنرمند گرانقدر
جناب آقای سید مجتبی حسینی
با اهداء صمیمانه ترین درودها از درگاه یکتای بی همتا، بار آوری و بهار گستری تلاش های آن فرهیخته ی ارجمند در تعالی هنرها، به ویژه هنر شریف خوشنویسی و ارتقاء جایگاه انجمن خوشنویسان ایران آرزو داشته ، امید که به یمن پیوند زدن آرمان های جامعه خوشنویسی کشور ،با اجاب و استجابت نام و یادتان با کلمات زیبانگار عشق ، خط دلفریب مهر، و تذهیب پرنگار شوق، در قاب خاطره های ماندگار و در حافظه دیرپای روزگار جاودانه ای ادوار و اعصار باد.
رییس شورای ارزشیابی هنری انجمن خوشنویان ایران
سید فتح الله مجتبایی ادیب، پژوهشگر و مترجم نیز در یادداشتی نوشت:
من آقای سید مجتبی حسینی را از هنگامی که عهده دار امور دبیرخانه فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی شدند می شناسم ، قبلا نیز از برخی از صاحب نظران خدمات ارزشمند ایشان در تنظیم امور موزه و کتابخانه ، معروف ملک را شنیده بودم.
در همین مدت کوتاه آقای حسینی را شخصی صدیق و کاردان و صاحب اطلاعات ارزشمند در شناخت هنر و ادبیات خصوصا خطاطی و موسیقی یافتم و از آشنایی با ایشان خوشحالم و توفیقات ایشان را در خدمات فرهنگی و امور مربوط به هنر از خداوند متعال به دعا خواستارم.
اصغر دادبه استاد فلسفهٔ اسلامی و ادبیات عرفانی دانشگاه علامه طباطبایی و مدیر گروه ادبیات دائرهالمعارف بزرگ اسلامی نیز در یادداشتی نوشت:
من از دو طریق با فرهنگستان زبان وادب فارسی ارتباط دارم، اندک ارتباطی و به تعبیر عربی مآبان و ارتباط‌مانی یکی از طریق دانشنامه ادب فارسی که گاه برای آن مقاله می نویسم و دیگری به سبب دوستان فرهیخته و دانشمندی که در آن نهاد دارم. سال پیش از آنان شنیدم که جوانی خوان بخت و روشن ضمیر، به دولت جوان و به تدبیر پیر دبیری فرهنگستان را به عهده گرفته است. حدود همان زمان ها بود که در معیت دوست دانشمند و استاد گرانمایه دکتر نصرالله پورجوادی دیداری داشتم با استاد ایران دوست ایران شناس، استاد الولعلاء سودآور آنجا نیز از فرهنگستان و دبیر جدید آن سخن در میان آمد و معلوم شد که دبیر جدید فرهنگستان، جناب آقای مجتبی حسینی سال ها در موزه و کتابخانه ملک خدمت می کرده است ،خدمتی چشمگیر و موثر و استاد سودآور از مدیریت و سودمندی خدمات آقای حسینی در آن مرکز سخن گفت و چنین بود که من مشتاق دیدار ایشان شدم. دیدار میسر شد و طی دو دیدار که با ایشان داشتم دیدم که ستایش های استادان و دوستان از ایشان دور از واقعیت نیست آنچه شنیده بودم بیشتر ناظر بر مدیریت و تدبیر ایشان در حوزه اداره مور بود که البته اهمیت بسیار دارد. اما اکنون آنچه می دیدم شعرشناسی و شعر فهمی ایشان بود. و استادی ایشان در موسیقی نظری و عملی و چونان همشهری بی مانند نشان، حافظ، در «خوشخوانی» و علاوه بر این فضایل، فضیلت خوشنویسی و سرانجام تجلی جمله این معاونی این معارض در رفتار ایشان که حکایت از یافتن و توفیق ادب می کند در همه ابعاد آن و سخن افلاطون را نه فقط به یاد می آورد که پیش چشم مجسم می سازد، این سخن بلند که مورد توجه بزرگان فرهنگ وادب ایران زمین هم بوده است؛ این سخن : «پرورش روح به وسیله شعر و موسیقی ، رکن عهده تربیت است بدان سبب که وزن و آهنگ با لطافتی که مخصوص آنهاست تاثیری عمیق در روح دارد و کسی که از این نوع تربیت برخوردار شده باشد هم دارای طبیعی لطیف می شود هم به خردمندی و دانائی دست می یابد که چنین تربیتی مقدمه ضروری دست یافتن به خردمند است». و من آقای مجتبی حسینی شیرازی را فرهیخته ای ، برآمده از چنین تربیتی برایشان آرزوی توفیق می کنم.
