سیستان و بلوچستان و دولت چهاردهم

بزرگنمایی تصویر

مهراب طوقی: بیش از ۵۱ درصد واجدان شرایط رأی در انتخابات مرحله دوم ریاست‌جمهوری چهاردهم در استان سیستان و بلوچستان پای صندوق‌های رأی حاضر شدند و طبق آمار درصد مشارکت بلوچ‌ها و سیستانی‌ها از مناطق کردنشین، ترکمن‌نشین و عرب‌نشین ایران بیشتر بوده است که این موضوع در جای خود نیاز به تحلیل و آنالیز دارد. واقعیت این است که سیستان و بلوچستان مؤمن به ایران است. نقشه و طرح ایران اساسا بدون سیستان و بلوچستان ناقص است. ایران بدون سیستان و بلوچستان بی‌معناست و سیستان و بلوچستان بدون ایران. چسب مقوم میان این دو ورای ملیت، اسلام است. سیستان و بلوچستان دروازه شرقی تمدن ایران و پاره تن مام میهن است. سیستان و بلوچستان همیشه مدافع ایران بوده، گله و شکایت دارد اما دل در گرو این مرز و بوم و دولت وحدت ملی بسته است. سیستان و بلوچستان قربانی تصمیمات و سیاست‌های نادرست است. این خطه از کشور تشنه امید واقعی است. سیستان و بلوچستان را بی‌کاری، محرومیت، تبعیض، ناکارآمدی و ضعف مدیریت رنج می‌دهد. صدای بی‌صدایان سیستان و بلوچستان را بشنویم. هم‌اکنون استان سیستان و بلوچستان از لحاظ شاخص‌های توسعه انسانی در پایین‌ترین رتبه‌های کشوری قرار دارد. مردمان این دیار همراه و همگام ایران هستند. سیستان و بلوچستان جان ایران است، مرزدار ایران است. اما این همه و بلکه بیشتر نباید باعث شود دردها و آلام این استان ایستاده در غبار، این مقتدر مظلوم و محروم، این رنجور همراه مغموم و این پاره تن ایران نادیده انگاشته شود. باور عمیق دارم سرمایه و ثروت اصلی سیستان و بلوچستان منابع معدنی، شیلات و نخیلات نیست! سرمایه و ثروت اصلی این منطقه روی زمین است. سرمایه اصلی سیستان و بلوچستان انسانی است نه معدنی و شیلاتی! نخبگان و دانشگاهیان سیستان و بلوچستان سرمایه بی‌بدیل این آب و خاک و دیارند. آنها هرگاه که از زیر ساختار دولت متمرکز فرصت تنفس پیدا کرده‌اند، به سرزمین ایران حیات دوباره بخشیده‌اند. سیستان و بلوچستان می‌تواند مکتب تربیت مدیریتی و قطب اقتصادی ایران باشد به شرطی که این عضو پیکره وطن را فراموش نکنیم. سیستان و بلوچستان را سیستان و بلوچستان بدانیم و به قول شاعر و ناگهان چه زود دیر می‌شود.