دوشنبه, ۱۱ تیر ۱۴۰۳ /
به گزارش مشرق، دانیال معمار طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: باز هم تصاویری باشکوه از جشن مذهبی ایرانی‌ها به نمایش درآمد؛ پر از شکوه و نشاط؛ غیر از این هم بعید بود از ما ایرانی‌ها. ما که تک‌تک‌مان بدهکار سلطان خراسانیم و وقتی اسم امام‌رضا(ع) به میان می‌آید، سنگ‌تمام می‌گذاریم. اما پیام این حضور […]
به گزارش مشرق، دانیال معمار طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: باز هم تصاویری باشکوه از جشن مذهبی ایرانی‌ها به نمایش درآمد؛ پر از شکوه و نشاط؛ غیر از این هم بعید بود از ما ایرانی‌ها. ما که تک‌تک‌مان بدهکار سلطان خراسانیم و وقتی اسم امام‌رضا(ع) به میان می‌آید، سنگ‌تمام می‌گذاریم. اما پیام این حضور چیست؟ این تصاویر عظیم از حضور امام‌رضایی‌ها در خیابان چه حرف دیگری به غیراز ارادت ما به امام هشتم دارد؟
یکم- سال‌هاست که دارند یک آدرس غلط می‌دهند؛ اینکه مردم ما دین‌گریز شده‌اند. نخستین پیام این جمعیت بی‌نظیر، دینداری مردم است. اگر دینداری را مبنا و پایه جمهوری اسلامی بدانیم، این تصاویر نشان می‌دهند که مردم بیشتر از گذشته وفادار به این مبانی و اصول هستند. اجتماع امام‌رضایی‌ها، مهمانی ۱۰کیلومتری غدیر، اجتماع امام‌حسنی‌ها در ورزشگاه آزادی و… همه و همه از حقایقی خبر می‌دهند که در گذشته هم در جمهوری اسلامی وجود داشته‌اند اما حالا عیان‌تر شده‌اند. قبلا نمی‌دانستیم و نمی‌دیدیم، حالا اما شاهد ظهور و بروز این دینداری جمعی در جامعه هستیم.
دوم- عصبانیت دشمن از این حضور را ببینید. حق دارند عصبانی باشند. میلیون‌ها دلار هر سال خرج می‌کنند که ایرانی‌ها را از دین زده کنند. رسانه‌های شیطانی‌شان روزی نیست که از دین‌گریزی مردم نگویند. نیت و گمان‌شان هم این بوده و هست که هر چه دین و دینداری است، از صحنه زندگی مردم حذف شود. حالا نتیجه این تلاش‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها چه بوده؟ هیچ. این تصاویر می‌گویند نه‌تنها دینداری مردم کم نشده، بلکه روزبه‌روز در حال بیشتر شدن هم هست. مردم امام‌رضا و دین‌شان را دوست دارند. برای همین هم احساس مسئولیت می‌کنند و در خیابان جشن می‌گیرند.
سوم- نظرسنجی‌های مغرضانه‌شان را احتمالا دیده‌اید. از شرکت آمریکایی گالوپ تا مجله فوربس، هر سال یک رتبه‌بندی از کشورهای شاد دنیا منتشر می‌کنند و معمولا ایران را با سیاه‌نمایی محض، در قعر این جدول قرار می‌دهند و البته بلندگوهای داخلی‌شان هم این رتبه‌بندی‌ها را با آب و تاب منتشر می‌کنند. مخلص حرف‌شان هم در نهایت این است که مردم ایران غمگینند؛ چون مذهبی‌اند و دیندار. در بقیه حوزه‌ها هم همین حرف‌ها را می‌زنند و وانمود می‌کنند که دینداری، عایق و مانع دانش و پیشرفت علمی است؛ درحالی‌که جوانان مومن و متدین ایرانی هر روز در حال فتح قله‌ای جدید در علم و دانش هستند. حالا معیار و شاخص شادی مردم در این نظرسنجی‌ها چیست؟ مثلا میزان دسترسی آزاد به مشروبات الکلی! چقدر منطقی و درست است؟ اگر این ملاک‌ها درست است پس چرا میزان افسردگی و خودکشی در کشورهای به ظاهر شاد دنیا بالاست؟
پیام دیگر جشن امام‌رضایی‌ها و نمونه‌های مشابه آن، نمادسازی از شادی و نشاط مردمی است که برچسب غمگین‌بودن به آنها می‌زنند. این شادی‌های دسته‌جمعی شاید در گذشته خیلی دیده نمی‌شد، اما اکنون این نشاط باشکوه ایرانی‌ها نشان می‌دهد که این رتبه‌بندی‌های مغرضانه، نه‌تنها اعتباری ندارند، بلکه از اساس غلط هستند.
