شنبه, ۶ مرداد ۱۴۰۳ /
طغیان رودخانه مزارع برنج را نیز به باتلاق تبدیل کرد و محصول برنج تا حدی زیادی از بین رفت. افراد بسیاری در شهرهای مجاور مانند ووهان و نانجینگ به این محصول وابسته بودند و از بین رفتن آن به گرسنگی مردم در مقیاس بزرگ منجر شد…
عصر ایران – بلایای طبیعی شامل حوادثی مانند بهمن، رانش زمین، فرسایش، زلزله، گردباد، سیل، فوران های آتشفشانی و امواج گرما می شوند. بین سال های ۱۹۰۰ تا ۲۰۲۳، جهان بیش از ۱۰۰ بلای طبیعی شدید را تجربه کرد که جان بیش از هفت میلیون نفر را گرفت.
خوشبختانه، به لطف سامانه های هشدار، تکنیک های ساخت و ساز بهتر و بهبود خدمات اضطراری، میزان سالانه مرگ و میر جهانی ناشی از بلایای طبیعی با گذشت زمان کاهش یافته است. طبق گزارش پایگاه داده رویدادهای اضطراری ئی ام-دت، این میزان اکنون به طور متوسط ۶۰ هزار نفر در سال است.
در ادامه نگاهی به برخی از مرگبارترین بلایای طبیعی طی سال های اخیر خواهیم داشت.
نوع: سیل
مکان: چین
میزان تخمینی کشته شدگان: ۳.۷ میلیون نفر
طغیان رودخانه یانگ تسه در سال ۱۹۳۱ مرگبارترین بلای طبیعی در قرن بیستم بود. سیل بین ماه های ژوئن و آگوست رخ داد و جان بیش از ۳.۷ میلیون نفر را در شرق و مرکز چین گرفت.
چین بین سال های ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۰ یک خشکسالی طولانی را تجربه کرد و زمستان بین سال های ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۱ بسیار سخت بود که به ذخایر بزرگ برف و یخ در مناطق کوهستانی منجر شد. این ذخایر سپس ذوب شده و طی باران های شدید بهاری در پایین دست به رودخانه یانگ تسه سرازیر شدند.
طغیان رودخانه افزون بر تلفات جانی و آوارگی ناشی از سیل، مزارع برنج را نیز به باتلاق تبدیل کرد و محصول برنج تا حدی زیادی از بین رفت. افراد بسیاری در شهرهای مجاور مانند ووهان و نانجینگ به این محصول وابسته بودند و از بین رفتن آن به گرسنگی مردم در مقیاس بزرگ منجر شد. حتی پس از فروکش کردن آب های سیل، بیماری هایی مانند حصبه و اسهال خونی موجب مرگ افراد بسیاری شدند.
نوع: سیل
مکان: هوایوانکو، استان هنان، چین
میزان تخمینی کشته شدگان: ۲ میلیون نفر
رودخانه زرد یا هوانگ هو در برخی از بدترین سیل های چین نقش داشته است. با طول ۴۸۰۰ کیلومتر، این رودخانه از استان کوهستانی شمالی چینگهای آغاز و به دریای زرد ختم می شود.
در سپتامبر ۱۸۸۷، رودخانه زرد افزایش سطح آب خود را به واسطه باران شدید چند روزه تجربه کرد که شکسته شدن سدها در هوایوانکو در استان هنان را موجب شد. این منطقه از دشت های کم ارتفاع تشکیل شده و سیل به سرعت حدود ۱۲۹ هزار و ۴۰۰ کیلومتر مربع را فرا گرفت.
تخمین زده می شود که سیل، قحطی و بیماری های ناشی از آن جان بین ۹۰۰ هزار تا دو میلیون نفر را گرفت و دو میلیون نفر دیگر را بی خانمان کرد.
نوع: گردباد
مکان: بنگال، پاکستان شرقی (بنگلادش کنونی)
میزان تخمینی کشته شدگان: ۳۰۰ هزار نفر
عواملی که منجر به این طوفان فاجعه آمیز شد در اوایل نوامبر ۱۹۷۰ آغاز شدند، زمانی که طوفان استوایی نورا در غرب اقیانوس آرام (بر فراز دریایی چین جنوبی) توسعه یافت. این شکل گیری چهار روز طول کشید، سپس رو به انحطاط گذاشت و حرکت به سمت غرب ( روی شبه جزیره مالایی) را آغاز کرد.
تا هشتم نوامبر، بقایای این سامانه کانونی را در خلیج بنگال تشکیل داده بود که تشدید شد و به یک طوفان گردبادی تبدیل شد و در ۱۲ نوامبر به خط ساحلی پاکستان شرقی رسید. گردباد امواجی ۶ متری و بادهای شدید با سرعت بیش از ۲۲۵ کیلومتر بر ساعت را به همراه داشت.
اگرچه هواشناسان از قدرت طوفان در حال نزدیک شدن آگاه بودند، اما هیچ راه ارتباطی برای هشدار به بیشتر ساکنان مناطق آسیب دیده وجود نداشت. گردباد بهولا در سال ۱۹۷۰ همچنان مرگبارترین فاجعه گردبادی جهان باقی مانده است. حداقل ۳۰۰ هزار نفر جان خود را به واسطه این طوفان از دست دادند. گزارش های غیر رسمی آمار تا ۵۰۰ هزار کشته را نیز اعلام کرده اند.
نوع: زلزله
مکان: لوگان، هائیتی
میزان تخمینی کشته شدگان: ۳۱۶ هزار نفر
زلزله هائیتی در ۱۲ ژانویه سال ۲۰۱۰ با بزرگی ۷ ریشتر و در ساعت ۱۶ و ۵۳ دقیقه به وقت محلی رخ داد. مرکز این زلزله در لوگان، حدود ۲۵ کیلومتری جنوب و غرب پورتو پرنس، پایتخت هائیتی، بود. تا روز ۲۴ ژانویه، تا ۵۲ پس لرزه به بزرگی ۴.۵ ریشتر یا بیشتر ثبت شدند.
بنابر گزارش دولت آمریکا، تعداد افراد کشته شده و مفقود ۳۱۶ هزار نفر بود، ۳۰۰ هزار نفر مجروح شده بودند و بیش از ۱.۳ میلیون نفر نیز بی خانمان شدند.
افزون بر تلفان انسانی، حداقل ۳۰۰ هزار خانه، ۶۰ درصد از زیرساخت های اداری و اقتصادی، ۸۰ درصد از مدارس و بیش از ۵۰ درصد بیمارستان ها تخریب یا به شدت آسیب دیدند. مجموع خسارت وارد شده حدود ۲۰۰ درصد از کل تولید ناخالص داخلی هائیتی برآورد شده بود.
نوع: زلزله
مکان: تانگشان، چین
میزان تخمینی کشته شدگان: ۳۰۰ هزار نفر
در ۲۸ ژوییه ۱۹۷۵، دو زلزله شهر تانگشان در هبی، چین را لرزاند. زلزله نخست با بزرگی ۷.۸ ریشتر حدود ساعت ۳ و ۴۲ دقیقه صبح رخ داد. زلزله برای ۲۳ ثانیه طول کشید و حدود ۹۰ درصد از ساختمان های تانگشان را تخریب کرد.
در همان روز و در ساعت ۱۸ و ۴۵ دقیقه زلزله دیگری با بزرگی ۷.۱ ریشتر اطراف لوانشیان رخ داد. تخمین زده می شود که این زلزله ها جان حدود ۲۴۲ هزار و ۷۶۹ نفر را گرفت و ۱۶۴ هزار و ۸۵۱ نفر را مجروح کرد. بیشتر جاده های اصلی منطقه، تامین برق و ایستگاه های پمپاژ آب تخریب شدند.
نوع: گردباد
مکان: کورنیگا، هند
میزان تخمینی کشته شدگان: ۳۰۰ هزار نفر
دومین گردباد مرگبار جهان پس از گردباد بهولا در ۲۵ نوامبر ۱۸۳۹ شهر بندری کورنیگا در آندرا پرادش، هند را درنوردید. اگرچه سرعت باد اندازه گیری نشد، امواج ناشی از طوفان حدود ۱۲ متر ارتفاع داشتند.
همه ۲۰۰ هزار کشتی که در بندر و اطراف آن حضور داشتند، نابود شدند. شهر تا حد زیادی با جریان آب تخریب شد، زمین های کشاورزی زیر آب رفتند و حدود ۳۰۰ هزار نفر جان خود را از دست دادند. خسارات به اندازه ای گسترده بود که تعداد کم بازماندگان زحمت بازسازی را به خود نداده و در عوض جامعه جدید را کیلومترها دورتر از آب ایجاد کردند.
نوع: زلزله
مکان: شهرستان هاییوان، چین
میزان تخمینی کشته شدگان: ۲۷۳ هزار و ۴۰۰ نفر
زلزله ها به دلیل پس لرزه های خود که می توانند هفته ها ادامه داشته و تلاش های امدادگران را با دشواری مواجه کنند، خسارات زیادی ایجاد می کنند. زلزله هاییوان در ۱۶ دسامبر ۱۹۲۰ استان گانسو، چین را لرزاند و یکی از ویرانگرترین زلزله های معاصر محسوب می شود.
شدت این زلزله بین ۸.۳ تا ۸.۵ ریشتر برآورد شد.
میزان مرگ و میر ناشی از زلزله، رانش زمین، گرسنگی و مواجهه با سرمای شدید زمستان حدود ۲۷۳ هزار نفر تخمین زده شده است. یک سری پس لرزه ها برای سه سال در شهرستان هاییوان ادامه داشتند.
نوع: زلزله و سونامی
مکان: اقیانوس هند (در مجموع ۱۰ کشور را تحت تاثیر قرار داد)
میزان گزارش شده کشته شدگان: ۲۲۷ هزار و ۸۹۸ نفر
گفته می شود که این مرگبارترین و طولانی ترین زلزله ثبت شده تاکنون بوده است که انرژی معادل انفجار یک بمب ۱۰۰ گیگاتنی را در مدت ۵۰۰ تا ۶۰۰ ثانیه آزاد کرد. مرکز این زلزله به بزرگی ۹.۱ تا ۹.۳ ریشتر در اقیانوس هند در غرب ساحل سوماترا، اندونزی بود. این زلزله به واسطه گسیختگی در امتداد گسل بین صفحه برمه و صفحه هند رخ داد.
زلزله در سال ۷ و ۵۸ دقیقه به وقت محلی در ۲۶ دسامبر ۲۰۰۴ آغاز شد و یک سونامی عظیم را موجب شد. امواج با ارتفاع حدود ۳۰ متر در ۱۰ کشور فرود آمدند، اما بیشترین ضربه را سری لانکا و اندونزی دریافت کردند. تخمین زده می شود ۲۲۷ هزار و ۸۹۸ جان خود را به واسطه این فاجعه از دست دادند.
نوع: فرو ریختن سد
مکان: استان هنان، چین
میزان تخمینی کشته شدگان: ۲۴۰ هزار و ۴۰۰ نفر
شکستن سد بانکیائو ناشی از یک گردباد استوایی (طوفان نینا) بود که در آگوست ۱۹۷۵ چین را در نوردید. طوفان استوایی که به فروریختن سد منجر شد در اواخر ژوییه در دریای فیلیپین آغاز شد و در اول آگوست به شدت طوفان رسید و دو روز بعد چین را در نوردید.
در ۵ آگوست، طوفان به یک جبهه سرد برخورد کرد و بر فراز هنان متوقف شد، جایی که کوه ها دشت بزرگی را محصور کرده و شامل صدها سد می شد. طی سه روز بیش از ۱۵۰ سانتیمتر باران در استان هنان بارید و در برخی مناطق ۱۸ سانتیمتر باران در یک ساعت بارید.
سد بانکیائو در قسمت بالایی رودخانه در روز ۷ آگوست شکسته شد و کل آب ذخیره شده پشت آن آزاد شد. در یک اثر دومینویی، حدود ۶۲ سد در ادامه فرو ریختند و کل منطقه زیر آب رفت.
در مجموع حدود ۲۴۰ هزار نفر جان خود را بر اثر سیل و پیامدهای آن از جمله گرسنگی و بیماری از دست دادند. افزون بر این، بیش از ۱۰ میلیون نفر آواره شدند، ۱۲۱۴۰۵۶ هکتار زمین کشاورزی ویران شد و راه آهن منطقه تخریب شد که مورد آخر روند امداد و نجات را به شدت با تاخیر و دشواری مواجه کرد.
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
