آگهی
وی در گفت‌وگو با یکی از رسانه‌های فرانسوی تاکید دارد که تلاش می‌کند در یک ابعاد کوچک صدای این زنان باشد. او از آن‌ها به‌عنوان «قهرمانان ناشناس» نام می‌برد.
او اضافه می‌کند که «این قهرمانان» نگهبان یک فرهنگ اجدادی در معرض خطر هستند: «آن‌ها هر روز می‌جنگند تا این مشعل را به نسل‌های آینده منتقل کنند و من تنها می‌توانم آن‌ها را تحسین کنم.»
خانم نظری که در سال ۲۰۱۶ به فرانسه مهاجرت کرد، ترانه‌هایی به زبان فارسی را اجرا می‌کند. او می‌گوید که شعر فارسی، از عشق و شراب سخن می‌گوید: «شعر موضوعی است که در ایران بسیار محبوبیت دارد. شعر متعلق به روشنفکرها نیست بلکه همه حتی راننده تاکسی هم می‌توانند مثلا یک بیت از شعر حافظ را بخوانند. شعر واقعا در ایران مهم است.»
آنوشا در ساری در شمال ایران متولد شد. او مدرک معماری دارد و پس از انجام تحصیلاتش به ارکستر سمفونیک تهران پیوست. اما در ایران یک زن نمی‌تواند تک خوانی کند.
او با آنکه به حضور در ارکستر سمونیک تهران و خواندن در گروه کر افتخار می‌کند اما می‌گوید برای اینکه نمی‌توانست تکی بخواند تصمیم گرفت ایران را ترک کند. او به پاریس رفت تا حرفه تک‌خوانی را پیگیری کند.
آنوشا یاد هنرمندان بزرگ ایران را همیشه گرامی می‌دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به نام شاعرانی مانند فروغ فرخزاد یا سیمین بهبهانی اشاره کرد.
آرزوی او این است که در ایران بخواند و ابراز امیدواری می‌کند که چنین روزی فرا برسد.
این خواننده ایرانی خود را جدا از ایران نمی‌بیند و در سالگرد مهسا امینی، دختر سقزی که در زمان بازداشت در گشت ارشاد جان باخت پروژه «موهای آتشین» را اجرا کرد.
وی همچنین قصد دارد فعالیت‌های موسیقی خود را در فرانسه و کشورهای دیگر توسعه دهد تا با مخاطبان جدید ملاقات کند.