به گزارش اسپوتنیک، نشریه “ادوانس” کرواسی می نویسد: “آنچه مدت ها از آن انتظار می رفت اتفاق افتاد: ایالات متحده به یمن حمله کرد و حوثی ها را هدف قرار داد. همانطور که واشنگتن دوست دارد در قرن بیست و یکم انجام دهد، ایالات متحده یک شریک کوچکتر در تجاوز را با خود همراه کرد، در این مورد، بریتانیا که فقط منتظر آن بود تا ایالات متحده دوباره آن را به “کار” فراخواند.”
موشک های تاماهاوک در آسمان شب بر فراز دریای سرخ و جنوب شبه جزیره عربستان، یادآور تجاوز تقریباً ۲۰ سال پیش بود – حمله به لیبی در سال ۲۰۱۱. واشنگتن ومتحدان آن که در توهمات عظمت غرق شده بودند، می خواستند چهره سیاسی جهان عرب را کاملاً تغییر دهند. اما چیزی جز هرج و مرج و کودتای یکی پس از دیگری حاصل نشد.
بر خلاف نیروهای لیبی، حوثی ها تنها نیستند، حوثی ها متحدان بسیار نزدیک ایران هستند. و جایگاه “متحد ایران” به خودی خود اغلب به معنای فناناپذیری است. همه مواضع و پاسگاه‌های پیشروی استراتژیک ایران مورد حمله قرار گرفتند و همه آنها قویتر از آب در آمدند.
در سال ۲۰۰۶، اسرائیل واقعاً می خواست حزب الله را بشکند و کاملاً نابود کند. با این حال، اسرائیلی‌ها متحمل یک شکست مستقیم نظامی شدند و حزب‌الله تنها نیروی مسلحی شد که ارتش اسرائیل را در میدان جنگ شکست داد (سوریه، اردن و مصر در این امر موفق نشدند). البته ایران همیشه پشت حزب الله ایستاده است.
سوریه به رهبری بشار اسد، یکی از متحدان اصلی ایران است. بلافاصله پس از شکست لیبی و قتل قذافی که هرگز متحدان وفادار و قدرتمندی نداشت، ایالات متحده و متحدانش دست اندر کار شدند تا سوریه را نابود کنند. آنها به سمت مداخله مستقیم مسلحانه نرفتند، زیرا روسیه به سوریه نیرو فرستاد و سد راه آنها شد. سپس غرب و متحدان خاورمیانه ای آن (ترکیه و پادشاهی های خلیج فارس) شروع به تسلیح شبه نظامیان اسلام گرا کردند. جنگ در مرحله فعال خود ده سال به طول انجامید، صدها هزار نفر کشته شدند. اما سوریه شکست نخورد. سوریه از جنگ قوی تر بیرون آمد. یکان های ایرانی در آنجا به خوبی مستقرشدند و حزب الله که فعالانه در کنار دمشق می جنگید، حتی قوی تر شد.
جنگ آمریکا در عراق مانند جنگ در سوریه به نفع ایران بود. در طول دهه ۱۹۸۰، صدام حسین جنگی وحشیانه با ایران به راه انداخت. و در سال ۲۰۰۳، ایالات متحده به عراق حمله کرد و دشمن تهران را شکست داد (صدام بلافاصله پس از آن به هلاکت رسید). این امر از سوی واشنگتن بسیار بی احتیاطی بود. عراق کشوری عمدتا شیعه است. در زمان صدام حسین، شیعیان مانند کردها مظلوم بودند. ایالات متحده ساده لوحانه فکر می کرد که نفوذش در بغداد از ایران پیشی خواهد گرفت. اما با رفتن صدام اکثریت شیعه قویتر شدند. متعاقباً، ایالات متحده بارها سعی کرد با عملیات نظامی مختلف، اشتباه خود را “اصلاح” کند. از “دولت اسلامی” (یک سازمان تروریستی ممنوع شده در روسیه، یادداشت سردبیر) استفاده کرد. اما این کار بیهوده بود.
تعداد سربازان آمریکایی در عراق مشخص نیست. اما ظاهرا ایران داده های دقیق تری نسبت به آن چه پنتاگون در کنفرانس های مطبوعاتی اعلام کرده است دارد. و امروز گروه های بسیج شبه نظامی طرفدار ایران در عراق، ممکن است حملات قدرتمندی را به مواضع باقیمانده آمریکا در این کشور آغاز کنند.
واشنگتن نتیجه‌گیری نمی‌کند و با ضربه زدن، فقط مقاومت دشمنانش را متحد و قاطع‌تر می‌سازد. متحدان آمریکا نیز از آنچه در حال رخ دادن است درس نمی آموزند. بدین ترتیب، اسرائیل صد روز پیش یک کمپین انتقام جویانه را در نوار غزه آغاز کرد و قصد داشت حماس را نابود کند. اسرائیل هرگز متوجه نشده است که این امر فقط حماس را به عنوان یک ایده و مفهوم، قوی تر می کند. با گذشت بیش از سه ماه، نوار غزه ویران شده است، اما حماس تخریب نشده است.
و در نهایت حوثی ها. آیا واقعاً ایالات متحده فکر می کند که با چنین حملاتی جنبشی را که از اواسط دهه ۹۰ در یمن وجود داشته است، نابود کند؟ آیا واقعا آمریکایی ها فرصت مشاهده دشمن جدید خود را نداشتند؟ کمتر مکان و زمان کمی وجود دارد که شما مبارزانی را با اراده و تعصبی مانند حوثی های یمن ببینید. در جریان بمباران صنعا هزاران و حتی صدها هزار نفر به خیابان های پایتخت آمدند. انگار از مرگ نمی ترسند.
در شب، آمریکایی ها و انگلیسی ها ضربه ای قدرتمند زدند و صبح، حوثی ها خشم و سرخوشی را همزمان تجربه می کنند – فرصتی برای مبارزه با شیطان بزرگ وجود دارد. حوثی ها این را می خواستند. اگر نمی خواستند، کشتی ها را نمی زدند. جو بایدن با ضربه زدن به حوثی ها آنچه را که منتظرش بودند به آنها داد. و این دشمنی است که آمریکایی ها به آن نیازی نداشتند.
شاید در ۱۱ ژانویه ۲۰۲۴ همان”جنگ بزرگ” در خاورمیانه آغاز شد که سال ها درباره آن صحبت می شد. ما وارد مرحله‌ای می‌شویم که تشدید تنش به نفع بازیکنان بیشتر و بیشتر است، اما ایالات متحده کمتر از همه به آن نیاز دارد. آمریکایی ها بیشترین ضرر را خواهند داشت و باید از خاورمیانه فرار کنند، همانطور که در آغاز دولت بایدن از افغانستان فرار کردند.