روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: یک آگهی در فضای مجازی. شگفتی برانگیز است؛ “سینی کباب و جگر ویژه در جگر سرای… تقدیم می‌شود. ۴ عدد جگر – ۲ عدد دل یا قلوه – ۲ عدد چنجه – ۱ عدد چربی – ۱ سیخ کباب لقمه – ۱ عدد گوجه – ۲ عدد ماست و خیار – ۴ عدد نان – ۲ عدد نوشابه” قیمتِ ۱۵۰ هزارتومان که با ۲۷ درصد تخفیف می‌شود ۱۰۹ هزار و ۵۰۰ تومان.
هرکس آدرس آن محل را می‌پرسد و می‌خواهد. شرمنده می‌شوم و می‌گویم برای امروز نیست. اما مال خیلی وقت پیش هم نیست. برای سال ۱۴۰۰ است. حدود ۲ سال پیش دقیقاً دو سال و دو ماه. برای شهریورِ ۱۴۰۰.
در این دو سال مگر چه اتفاقی افتاده است که رسیدیم به این جا که قیمت‌های دو سال قبل این قدر برای ما باور نکردنی به نظر برسد؟ حقوق‌ها مگر چقدر زیاد شده است؟ دو تا ۱۰ درصد در سال ۱۴۰۱ اضافه شد و ۲۰ درصد هم در سال ۱۴۰۲. روی هم چهل درصد، اما قیمت غذا را خودتان مقایسه بفرمایید چقدر افزایش یافته است.
بسیاری از مردم باید فقط نرخ‌ها را بخوانند. هر روز هم از تعداد کسانی که بتوانند بِخَرند و بِخُرند کم و کمتر می‌شود. متأسفانه قیمت‌های دو سال پیش برای خاطره بازی است انگار. خاطراتی که به حسرت باید خواند. البته خاطراتی دیگر هم پیوست دارد.
آن روزها بسیاری یقه دولت روحانی را در دست داشتند و به در و دیوار می‌کوبیدند که چرا گرانی است. تورم، گرانی/ جواب بده روحانی به نماز جمعه هم کشیده شده بود و تأیید جناب خطبه خوان را هم در پی داشت. اما امروز.. تنها خبری که با گوشت و پوست و استخوان لمسش می‌کنیم گرانی است.