فریدون مجلسی کارشناس مسائل بین الملل با اشاره به سفر اخیر رئیسی به آفریقا، به اصلاحات نیوز می‌گوید: اکنون همه کشورها در مراودات بانکی ایران، تحریم آمریکا را اجرا کردند. الان اگر بگوییم حکومت منزوی است، به غیرتش برمی‌خورد و به هر شکلی سعی دارد تا با کشورهای دسته دوم و سوم ارتباط برقرار کند. مشکل ما مشکل همکاری صنعتی و سرمایه گذاری صنعتی است. ما نیاز به زیرساخت ها و سرمایه گذاری داریم، ایجاد اشتغال برای جوانان، پایین آوردن فشار اجتماعی غیره هستیم.
مجلسی با بیان اینکه این قبیل سفرها همچون یک مسکن است، گفت: این سفرها تبلیغ برای عوام است که بگویند با ونزئولا و کنیا دیدار کردیم و قرار است مبادله کنیم. مانند اقتصاد بدوی کالا به کالا، با این کشورها کالا مبادله کنند. اصلا با کدام جنس؟ کنیا تولید کننده مواد خام است و شاید بخواهد چندتا مواد خام به ما بدهد، خب ما قرار است چند تا وانت آبی به آنها بدهیم؟
سفر اخیر رئیسی به آفریقا و سفرهای دیگر همچون یک مسکن و تبلیغ برای عوام است که بگویند با ونزئولا و کنیا دیدار کردیم و قرار است مبادله کنیم. مانند اقتصاد بدوی کالا به کالا، با این کشورها کالا مبادله کنند. اصلا با کدام جنس؟ کنیا تولید کننده مواد خام است و شاید بخواهد چندتا مواد خام به ما بدهد، خب ما قرار است چند تا وانت آبی به آنها بدهیم؟
این کارشناس می‌گوید: متاسفانه ما نتوانستیم ارتباطات بانکی داشته باشیم. عده ای با جلوگیری از تصویب FATF که مبارزه با مبادلات حاصل از پولشویی و قاچاق است، چرا نباید تنها کشوری باشیم که این پروتکل ها را نمی‌پذیرد و با این لجاجت بر سر این عقیده تحمیل شده، می‌رویم در آفریقا که مذاکره کنیم!
سفر رئیسی به آفریقا هیچ آورده مالی ندارد، ممکن است فقط چند کیلو گوشت بیاورند. همه ارتباطاتی که صحبت کردند، مبلغ ۵ الی ۶ میلیارد دلار است، مردم در کشور یک خانه می‌سازند همین مقدار خرجش می‌شود.با این آمار و ارقام با کشورهایی که هیچ ارتباط زمینی و دریایی نداریم و نه کسی حاضر به سرمایه گذاری در آنجا نیست، هیچ دستاوردی جز تبلیغ و اینکه بگویند ما رفتیم و رئیس جمهوری از ما استقبال کرد، ندارد.
فریدن مجلسی می‌گوید: درد اقتصادی ایران با این موضوعات دوا نمی‌شود، درد ایران زمانی دوا می‌شود که ضوابط روابط های بین المللی را بپذیرد، از دخالت در امور داخلی کشورهای دیگر خودداری کند، خودش را قیم جهان نداند. جواب این فشارها و مداخلات به صورت متقابل به ایران داده می‌شود و هزینه های گزافی به کشور وارد کرده است که نتیجه آن تورم و بیکاری است.
درد اقتصادی ایران با این موضوعات دوا نمی‌شود، درد ایران زمانی دوا می‌شود که ضوابط روابط های بین المللی را بپذیرد، از دخالت در امور داخلی کشورهای دیگر خودداری کند، خودش را قیم جهان نداند.
این کارشناس سیاست خارجی با بیان اینکه این سفر هیچ آورده اقتصادی برای ایران ندارد، گفت: ممکن است فقط چند کیلو گوشت بیاورند. همه ارتباطاتی که صحبت کردند، مبلغ ۵ الی ۶ میلیارد دلار است، مردم در کشور یک خانه می‌سازند همین مقدار خرجش می‌شود. با این آمار و ارقام با کشورهایی که هیچ ارتباط زمینی و دریایی نداریم و نه کسی حاضر به سرمایه گذاری در آنجا نیست، هیچ دستاوردی جز تبلیغ و اینکه بگویند ما رفتیم و رئیس جمهوری از ما استقبال کرد، ندارد. فردا روز هم نامه میزنند مثلا به سنگال می‌گویند می‌خواهیم به شما کمک کنیم! آنها هم می‌گویند بفرمایید. حالا باز ونزوئلا بلقوه ثروتمند است و در حال شکل گیری رابطه با امریکا است که اگر طبیعتا روابطش قوی شود، برای ملاحظه آمریکا، روابطش با ایران را کاهش می‌دهد.
انتهای پیام/